Onderweg naar huis

De bel galmt door het lokaal. Stoelen schuiven naar achteren, terwijl de docent Duits nog snel roept wat het huiswerk is voor volgende week. "Killing, zo'n een lange dag," zucht ik als ik met Els door de gang loop. "Ja, maar het zit er weer op!" zegt Els opgewekt. Bij onze fiets nemen we afscheid en gaan snel richting huis. Els woont aan de andere kant van de stad, dus we kunnen niet met elkaar meefietsen.

In m'n eentje rij ik over het smalle paadje langs het water. Ineens voel ik mijn achterwiel stuiteren en met een klap neerkomen als ik over een hobbeltje rij. Een lekke band! Dat kan er ook nog wel bij. Met mijn fiets aan de hand loop ik verder. Het is nog een heel stuk naar huis. Zelfs op de fiets is het nog twintig minuten, laat staan wandelend.

Geluk bij een ongeluk zit een paar minuten verderop een fietsenmaker. Het is een klein zaakje en volgens mij komt er nooit iemand. "Hallo!?" roep ik aarzelend als ik de lege zaak binnenstap. Een deur zwaait open en een vriendelijke man komt naar me toe gelopen. Hij heeft kort grijs haar en is sportief gebouwd. "Hoe kan ik je helpen?" vraagt hij. Ik kijk naar mijn achterband en de fietsenmaker begrijpt het probleem. "Oei, dat ziet er niet best uit. Rij hem maar naar de werkplaats, dan kijken we er gelijk even naar." Ik loop met de fiets naar de deur waar hij naar wijst. Het is een krappe kamer, met overal gereedschap. Ik zet de fiets op de standaard en kijk hulpeloos naar de man. Die begint gelijk aan de reparatie, terwijl hij uitlegt wat hij allemaal doet. Het interesseert me weinig, maar doe alsof.

Afrekenen

Een kwartiertje later zit er een nieuwe band op mijn fiets. De oude was niet meer te redden. Dolblij loop ik met mijn fiets naar buiten. "Bij de kassa kunnen we afrekenen," hoor ik achter me. Ik was het bijna vergeten en draai me geschrokken om. Snel zet ik mijn fiets op de standaard en zet een onschuldige lach op. "20 Euro. Pin of contant?" vraagt de man en krabbelt wat op een briefje. Ik zoek mijn portemonnee in de vale schooltas. En ik zoek en zoek, maar ik kan hem niet vinden. Ik krijg het steeds warmer. "Ik kan mijn portemonnee niet vinden," zeg ik zachtjes. De fietsenmaker kijkt me geërgerd aan. "Ja en nu?" snauwt hij. De sfeer slaat om en ik schrik ervan. "Kan ik misschien morgen komen betalen?" vraag ik nu op fluistertoon. "Morgen? En dan zie ik je zeker nooit meer terug!?" brult de man.

Ik probeer mezelf zo klein mogelijk te maken. Als ik door de grond had kunnen zakken, had ik het nu gedaan. Mijn ouders zijn allebei nog aan het werk. Die kan ik dus ook niet bellen. Wat nu? "Kan ik op een andere manier betalen," piep ik. De man kijkt me argwanend aan, maar zijn woede lijkt weg te zakken. "Wat bedoel je?" "Kan ik misschien in natura betalen?" Een rilling gaat door mijn lijf als je woorden over mijn lippen glijden. "Hoe oud ben je eigenlijk?" vraagt de fietsenmaker terwijl hij me in zich opneemt. Als ik vertel dat ik achttien ben, zie ik hem even twijfelen. Dan loopt hij terug naar de werkplaats en wenkt me.

Aan het werk in de werkplaats

Ik doe de deur van de werkplaats dicht en draai me om naar de fietsenmaker. Die ritst zijn broek open en haalt zijn penis tevoorschijn. "Nou, op je knieën maar, hoertje," smaalt hij. Ik voel me opgelaten. Hij heeft natuurlijk wel gelijk, ik ben nu officieel een hoer. Toch vind ik het niet heel erg. Het is best een knappe man. Zou ik dit voorstel ook gedaan hebben als hij niet aantrekkelijk was geweest? Ik kan alleen maar hopen van niet.

Aarzelend laat ik mezelf op mijn knieën zakken en pak zijn slappe piemel vast. Langzaam streel ik met mijn vingers over de zachte huid. Mijn hoofd komt steeds dichterbij. Als ik dichtbij genoeg ben, geef ik hem kusjes op zijn been en ballen. Ik voel zijn pik tegen mijn wang harder worden. "Hmmm, je vindt dit lekker hè, geile slet," fluistert hij. Ik knik instemmend terwijl ik hem geil aankijk. Hoe eerder hij klaarkomt, hoe beter.

Zijn pik is nu hard genoeg geworden en ik laat hem in mijn mond glijden. Sensueel streel ik zijn staaf met mijn vochtige lippen. Ik voel gelijk zijn hand op mijn hoofd. "Ja, pijp me, geile hoer," kreunt hij. Het maakt me opgewonden en automatisch begin ik harder te zuigen. Ik voel een kriebel door mijn onderbuik en daaronder. Ik ben zo opgewonden geworden, dat ik meer wil.

Fooi

Ik sta op en draai me om. Zonder de fietsenmaker aan te kijken, knoop ik mijn broek open en duw hem omlaag. Inclusief string. Ik zet mijn handen op de werkbank en spreid mijn benen. "Volgens mij geniet jij hier meer van dan ik," grinnikt de man achter me. Misschien heeft hij nog wel gelijk ook. Veel tijd om na te denken krijg ik niet, want hij duwt zijn pik in mijn vochtige spleetje. Niet de grootste die erin geweest is, maar groot genoeg.

De man begint heen en weer te stoten. Bij iedere beweging klappen mijn billen tegen zijn benen. Zachtjes beweeg ik met mijn heupen om het tempo verder op te voeren. Ik kreun zachtjes en hoor gehijg achter me. De man buigt zich over me heen en pakt mijn borsten stevig vast. Ik voel mijn tepels hard worden. "Hmm, ik ga je volspuiten, sletje," hijgt de fietsenmaker. Het moedigt me nog meer aan en ik duw nog harder met mijn billen naar achteren. Een harde kreun volgt en ik voel hoe mijn poesje gevuld wordt met zijn zaad. Het maakt me zo geil dat ik, na een paar strelen over mijn clitoris, zelf ook klaarkom.

Ik kan weer fietsen

Dankbaar kijk ik de fietsenmaker aan en we kleden onszelf weer aan. Met een glimlach op mijn gezicht loop ik weer naar mijn fiets. Dit keer om echt naar huis te gaan. "Goed, ik beschouw dit als een aanbetaling. Wanneer kom je de rest betalen?" vraagt de fietsenmaker. Ik draai me geschrokken om, maar dan zie ik de lach op zijn gezicht. "Volgende week!" roep ik en fiets snel weg. Onderweg voel ik hoe het zaad uit mijn vagina druppelt. Mijn string is doorweekt van alle lichaamssappen. Thuis ga ik snel douchen en denk terug aan mijn avontuur. Het maakt me weer opgewonden.

De week erna duurt mijn schooldag nog langer dan normaal. Na de les Duits ga ik nog sneller naar huis. Nou, niet naar huis eigenlijk...